مرحوم حسینعلی
راشد:
«بعضی سادهلوحان
خوشنیت هستند که گمان میکنند برای وادار کردن مردم به کارهای خوب و جلوگیری از
کارهای بد، اگر احادیثی راجع به فضایل آن اعمال یا بدی این معصیتها جعل کنند و
برای مردم بخوانند، عیب ندارد؛ زیرا میگویند مقصود صحیح است و جعل حدیث برای آنکه
مردم را به مقصود صحیحی برساند جایز است. باید متوجه بود که این گناه و اشتباهی
بزرگ است، که علاوهبر داشتن تمام گناههای دروغ، باعث فساد و خرابی دین خدا میشود.
آنکه دین را آورده عقلش از ما رساتر بوده و اهل این فن بوده ]است]. در هر جا که سکوت کرده، باید سکوت
کنیم و آنچه را نگفته، نباید بگوییم و هرچه گفته به همان اندازه که گفته باید نقل
کنیم و کموزیاد نکنیم. ما نباید دایه دلسوزتر از مادر باشیم و کاسه داغتر از
آش. ما باید ناقل امین باشیم؛ دین خدا را بیکموزیاد بفهمیم و عمل کنیم و به مردم
برسانیم؛ وگرنه برای آنکه ابرویش را درست کنیم، چشمش را کور خواهیم کرد.» (راشد،
1323؛ به نقل از اسلامی اردکانی، 1382: 525 ــ 526)
یادداشتها:
ـ راشد، حسین علی.
(1323). دروغ مصلحتآمیز. در: اسلامی اردکانی، سید حسن. (1382). دروغ
مصلحتآمیز: بحثی در مفهوم و گستره آن (پیوست: صص 519 ــ 526). قم:
بوستان کتاب.