مرحوم حسینعلی راشد:
«بعضی سادهلوحان خوشنیت هستند که گمان میکنند برای وادار کردن مردم به کارهای خوب و جلوگیری از کارهای بد، اگر احادیثی راجع به فضایل آن اعمال یا بدی این معصیتها جعل کنند و برای مردم بخوانند، عیب ندارد؛ زیرا میگویند مقصود صحیح است و جعل حدیث برای آنکه مردم را به مقصود صحیحی برساند جایز است. باید متوجه بود که این گناه و اشتباهی بزرگ است، که علاوهبر داشتن تمام گناههای دروغ، باعث فساد و خرابی دین خدا میشود. آنکه دین را آورده عقلش از ما رساتر بوده و اهل این فن بوده ]است]. در هر جا که سکوت کرده، باید سکوت کنیم و آنچه را نگفته، نباید بگوییم و هرچه گفته به همان اندازه که گفته باید نقل کنیم و کموزیاد نکنیم. ما نباید دایه دلسوزتر از مادر باشیم و کاسه داغتر از آش. ما باید ناقل امین باشیم؛ دین خدا را بیکموزیاد بفهمیم و عمل کنیم و به مردم برسانیم؛ وگرنه برای آنکه ابرویش را درست کنیم، چشمش را کور خواهیم کرد.» (راشد، 1323؛ به نقل از اسلامی اردکانی، 1382: 525 ــ 526)
یادداشتها:
ـ راشد، حسین علی. (1323). دروغ مصلحتآمیز. در: اسلامی اردکانی، سید حسن. (1382). دروغ مصلحتآمیز: بحثی در مفهوم و گستره آن (پیوست: صص 519 ــ 526). قم: بوستان کتاب.