شهید مطهری مینویسد:
«]امام علی (ع) میفرماید[ اهل حق هرگز از اینکه تذکری به آنها داده شود ناراحت نمیشوند و اگر کسی از عرضه داشتن حق بر او ناراحت میشود، از عمل به حق به طریق اولیٰ روگردان است. مثلاً، یک کاسب و یا کارمند اداری و یا یک راننده که مدعی است من در عمل همان طور هستم که مقتضای حق و عدالت است اگر واقعاً در گفته خود صادق است، از تذکری که دیگران به او میدهند که باید چنین و چنان باشی ناراحت نمیشود، بلکه چون میخواهد آن راه را برود از راهنمایی خرسند میشود، ولی اگر در عمل دروغ میگوید، از تذکر دیگران خوشش نمیآید. علی (ع) این جمله را درباره شخص خودش فرمود و از مردم تقاضا میکرد هر تذکری دارید به من بدهید که من از این تذکرات خوشوقتام.» (مطهری، 1385: 100 ــ 101)
یادداشتها:
ـ مطهری، مرتضی (1385). حکمتها و اندرزها. جلد 1. چاپ بیستم. تهران: انتشارات صدرا.