شهید مطهری مینویسد:
«ابوسعید خدری، که از اکابر صحابه رسول
خداست، آنجا که در مقام توصیف حالات آن حضرت برمیآید، اولین جملهای که میگوید
این است: ”کان ]رَسُول
اللّه[ صلی الله علیه و آله خَفیفُ
الْمَؤُونَةٌ“ یعنی رسول خدا کمخرج بود، با اندک به سر میبرد، با مؤونه ]=خرج[ بسیار کم میتوانست زندگی خود را ادامه
دهد.
آیا این فضیلت است که کسی خفیفالمؤونه ]=کمخرج[ باشد؟ اگر صرفاً از جنبه اقتصادی در نظر بگیریم که ثروت کمتری را
مُستهلک ]=نابود[ میکند، جواب
این است که نه، و لااقل فضیلت مهمی نیست. ولی اگر موضوع را از جنبه معنوی یعنی از
جنبه حداکثر آزادی نسبت به قیود زندگی مورد مطالعه قرار دهیم، جواب این است: آری،
فضلیت است، فضیلت بزرگی هم هست، زیرا تنها با احراز این فضیلت است که انسان میتواند
سبکبار و سبکبال زندگی کند، تحرک و نشاط داشته باشد، آزادانه پرواز نماید و در
نبرد دائم زندگی به پا خیزد.» (مطهری، 1353: 227 ــ 228)
یادداشتها:
ـ مطهری، مرتضی. (1353). سیری در نهجالبلاغه. چاپ ؟. تهران: انتشارات صدرا.