امیرالمؤمنین (ع) میفرماید:
«چون عقل کامل گردد، سخن اندک شود.» (نهجالبلاغه: حکمت 71)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
امیرالمؤمنین (ع) میفرماید:
«چون عقل کامل گردد، سخن اندک شود.» (نهجالبلاغه: حکمت 71)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
«کسی که بمیرد مردم میگویند: ”چه باقی گذاشت؟“ اما فرشتگان میگویند: ”چه پیش فرستاد؟“ خدا پدرانتان را بیامرزد، مقداری از ثروت خود را جلوتر بفرستید، تا در نزد خدا باقی بماند و همه را برای وارثان مگذارید که پاسخگویی آن بر شما واجب است.» (نهجالبلاغه، بخشی از خطبه 203)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
«در روزگار پیامبر (ص) آنقدر دروغ به آن حضرت نسبت داده شد که ایستاد و خطابه ایراد کرد و فرمود: ”هر کس از روی عمد به من دروغ نسبت دهد جایگاه او پر از آتش است.“» (نهجالبلاغه: خطبه 210)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
«خدایا جانم را نخستین نعمت گرانبهایی قرار ده که میستانی و نخستین سپردهای قرار ده که از من باز پس میگیری.» (نهجالبلاغه: خطبه ۲۱۵)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (۱۳۸۶). تهران: قدر ولایت.
«به خدا سوگند! اگر هفت اقلیم را با آنچه در زیر آسمانهاست به من دهند، تا خدا را نافرمانی کنم که پوست جُوی را از مورچهای به ناروا بگیرم، چنین نخواهم کرد.» (نهجالبلاغه: خطبه ۲۲۴)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
«بسا روزهداری که بهرهای جز گرسنگی و تشنگی از روزهداری خود ندارد، و بسا شبزندهداری که از شبزندهداری چیزی جز رنج و بیخوابی به دست نیاورد! خوشا خواب زیرکان و افطارشان.» (نهجالبلاغه: حکمت 145)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
«بزرگترین عیب آن است که چیزی را که در خود داری بر دیگران عیب بشماری.» (نهجالبلاغه: حکمت 353)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
«همانا خدا واجباتی را بر شما لازم شمرده، آنها را تباه نکنید و حدودی برای شما معین فرموده، اما از آنها تجاوز نکنید و حدودی برای شما معین فرموده اما از آنها تجاوز نکنید. و از چیزهایی نهی فرمود، حرمت آنها را نگاه دارید و نسبت به چیزهایی سکوت فرمود، اما نه از روی فراموشی، پس خود را درباره آنها به رنج و زحمت دچار نسازید.» (نهجالبلاغه: حکمت 105)
یادداشتها:
ـ نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.