امیرالمؤمنین (ع):
«سفارش من به شما آن که به خدا شرک نورزید، و سنّت محمّد (صلّى
اللّه علیه و آله و سلّم) را تباه نکنید. این دو ستون دین را بر پا دارید، و این
دو چراغ را روشن نگهدارید. آنگاه سزاوار هیچ سرزنشى نخواهید بود. من دیروز همراه‌تان
بودم و امروز مایه عبرت شما مى‌باشم و فردا از شما جدا مى‌گردم. اگر ماندم، خود
اختیار خون خویش را دارم، و اگر بمیرم، مرگ وعده‌گاه من است. اگر عفو کنم، براى من
نزدیک شدن به خدا، و براى شما نیکى و حسنه است. پس عفو کنید: ”آیا دوست ندارید خدا
شما را بیامرزد“ ]نور: 22[
به خدا سوگند! همراه مرگ چیزى به من روى نیاورده که از آن خشنود
نباشم، و نشانه‌هاى آن را زشت بدانم، بلکه من چونان جوینده آب در شب که ناگهان آن را
بیابد یا کسى که گمشده خود را پیدا کند از مرگ خرسندم: ”و آنچه نزد خداست براى نیکان
بهتر است.“ ]آل‌عمران:
198[» (نهج‌البلاغه: نامه 23)
یادداشت‌ها:
ـ نهج‌البلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
ـ یادداشت مرتبط:
