امیرالمؤمنین (ع):
«در شگفتم از بخیل، به سوى فقرى مى‌شتابد که از آن مى‌گریزد، و سرمایه‌اى را از دست مى‌دهد که براى آن تلاش مى‌کند. در دنیا چون تهی‌دستان زندگى مى‌کند، امّا در آخرت چون سرمایه‌داران محاکمه مى‌شود. و در شگفتم از متکبّرى که دیروز نطفه‌اى بى‌ارزش، و فردا مردارى گندیده خواهد بود و در شگفتم از آن کس که آفرینش پدیده‌ها را مى‌نگرد و در وجود خدا تردید دارد و در شگفتم از آن کس که مردگان را مى‌بیند و مرگ را از یاد برده است، و در شگفتم از آن کس که پیدایش دوباره را انکار مى‌کند، در حالى که پیدایش آغازین را مى‌نگرد، و در شگفتم از آن کس که خانه نابودشدنى را آباد مى‌کند، امّا جایگاه همیشگى را از یاد برده است.» (نهج‌البلاغه: حکمت 126)
یادداشت‌ها:
ـ نهج‌البلاغه. ترجمه محمد دشتی (1386). تهران: قدر ولایت.
